To jest odcinek, którego miało nie być. To znaczy, wiedziałam, że nie mam  zasobów na pełen research i konceptualizację odcinka. Że na talerzu jest za dużo: trochę z własnej zachłanności a trochę z winy nieprzewidzianych kolei losu. I że zaczyna brakować miejsca na odbudowywanie zasobów. Że zaczynam nalewać z pustego.

Więc spojrzałam sobie głęboko w myśli i powiedziałam “dobra Gutral, to nie nagrasz”. 

Myślicie, że to było takie proste? Nie było. Najpierw przeszłam przez kilka poznawczych kręgów piekielnych, żeby za rękę wyciągnęła mnie ta zdrowa część i przemówiła do rozsądku. 

No więc nagrałam te moje wewnętrzne dialogi. 

Nie wiem, może Wy też tak macie i po prostu komuś się to przyda?

Dopóki mi się dzban zasobów nie zapełni (to znaczy JA nie sprawię, że się uzupełni), to odcinek będzie jak wyjdzie. Dobra?

xoxo, 
Gutral (gada)